Kto może nam pomóc zorganizować pogrzeb?

Jeśli starannie poszukamy, znajdziemy odpowiednią firmę, która zapewni nam swobodę.

Cmentarz żydowski nazywa się kirkut

Nazewnictwo Nazwa pochodzi od łacińskiego słowa coemeterium, o tym właśnie znaczeniu, które z kolei jest zlatynizowaną formą greckiego ???????????? = miejsce spoczynku? od ?????????? = spać?. Cmentarz żydowski nazywa się kirkut, zaś muzułmański mizar. Nazwa cmentarz jest stosowana także w stosunku do współczesnych, cywilizowanych miejsc pochówku zwierząt ? cmentarzy zwierząt, bardziej popularnych w krajach anglosaskich niż w Polsce.

Często przy tych cmentarzach istnieją też specjalne krematoria. Historia Koncepcję cmentarza jako przestrzeni nienaruszalnej i świętej przejęło wczesne chrześcijaństwo z tradycji rzymskiej, dlatego pierwsze cmentarze chrześcijańskie wyodrębniły się z dawniejszych cmentarzy pogańskich.

Kościół już w III wieku oddał je pod opiekę biskupów i księży, tworząc system cmentarnej administracji.

Cmentarze były już wówczas miejscami świętymi i chronionymi specjalnymi immunitetami.

Obejmowało je także prawo azylu.

Od X wieku zaczyna się tendencja do lokalizowania cmentarzy w obrębie miast i w bliskości kościołów.

Sobór rzymski z 1059 nadał im sankcję ?pół świętych? rzucając klątwę na ludzi bezczeszczących je. W XVIII wieku, najpierw we Francji na polecenie cesarza Napoleona I, zakazano z przyczyn sanitarnych pochówków przykościelnych. Potem ta praktyka rozszerzyła się na całą Europę, również i na Polskę (chociaż można spotkać okazjonalne pochówki jeszcze z początku XIX wieku).

Wspomnieniem po nich, przynajmniej w Polsce centralnej, był ? obecnie już prawie nie spotykany ? zwyczaj nazywania terenu wokół kościoła ?cmentarzem?1.Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Cmentarz

Bardzo liczna diaspora żydowska w Polsce

Historia i prehistoria Grób skrzynkowy na stanowisku archeologicznym wchodzącym w obszar chroniony ścieżki lichenologiczno-kulturowej w Leśnie Ludy zajmujące tereny obecnej Polski, podobnie jak i w innych częściach Europy przed wiekiem X wznosiły najczęściej groby megalityczne, skrzynkowe, komorowe, kurhany lub w formie kamiennych kręgów. Znaczna liczba zachowanych kurhanów (wznoszonych w okresie II-III w. n.e.

przez Gotów) znajduje się obecnie w pobliżu miejscowości Odry, Leśno czy Węsiory.

Złożenia ciała lub prochów zmarłego do grobu poprzedzały stosowne dla danego okresu obrzędy pogrzebowe. Inne podziały wyróżniają groby: całopalne, ciałopalne, szkieletowe, szybowy i inne. Wraz z przyjęciem w roku 966 chrześcijaństwa w Polsce pojawiły się nowe formy pochówku.

Symbolem oznaczającym grób stał się niewielki kopiec, na którym umieszczany jest krzyż.

W czasach nowożytnych przyjęło się oznaczanie grobu płytą nagrobkową, najczęściej z imieniem i nazwiskiem osoby zmarłej, a także z datą jej narodzin i śmierci.

Z kultury greckiej zapożyczony został zwyczaj umieszczania na nagrobkach krótkich utworów poetyckich (epitafiów) mających przypomnieć żywym o losach zmarłego. Cmentarze stały się w XIX wieku szczególnie ważnym miejscem w Polskiej kulturze.

Tradycja powstań skłaniała do okazywania patriotycznego przywiązania do ich zmarłych ofiar.

Groby stały się ważnym miejscem publicznej manifestacji poglądów Polaków. Bardzo liczna diaspora żydowska w Polsce przez stulecia otaczała czcią groby swoich przodków.

Na cmentarzach żydowskich oznaczano je macewami oraz dziełami judaistycznej sztuki sakralnej.

Po holokauście groby żydowskie popadły w zapomnienie i wiele z nich zostało zniszczonych.

Po roku 1989 organizacje z Izraela prowadzą działania na rzecz odrestaurowania grobów ich przodków na terenie RP.Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Gr%C3%B3b.